tory telekomunikacyjne
Encyklopedia PWN
rodzaj systemu telekomunikacyjnego, złożonego z urządzeń służących do przesyłania sygnałów elektr. i mających określone cechy konstrukcyjne;
dupleks
telekom. układ teletransmisyjny umożliwiający jednoczesne przesyłanie sygnałów w obu kierunkach łącza telekomunikacyjnego.
[łac.],
urządzenie teletransmisyjne, umożliwiające wykorzystanie toru telekomunikacyjnego do jednoczesnego przesyłania wielu sygnałów (tzw. transmisji wielokrotnej; multipleksacja), rodzaj multipleksera;
telekom. metoda zmniejszania tłumienności telekomunikacyjnego toru przewodowego i jego zniekształceń tłumieniowych (w ograniczonym pasmie częst.); polega na zwiększaniu indukcyjności toru,
dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie wiadomości w postaci nieruchomych obrazów (np.: pisma, rysunków, fotografii, map, schematów) pomiędzy 2 odległymi aparatami symilograficznymi, za pośrednictwem łącza telekomunikacyjnego.
fale elektromagnetyczne dł. od 0,1 mm do 100 km (częst. od 3000 GHz do 3 kHz).
